Enthousiast probeerde ik aan een Duitse collega uit te leggen waarom het zo'n belangrijke dag is voor Nederland en de Nederlanders. De eerste Koningsdag in 2014 met als datum de dag voor de officiële datum, de verjaardag van onze Koning. Logisch toch? Evenals het logisch is dat we toen onze Koningin Beatrix nog op de troon zat Koninginnedag vierden op 30 april. "Haar verjaardag"? probeert mijn collega. "Nee, het was de verjaardag van haar moeder, Prinses Juliana. En die van de zwager van onze pas afgezwaaide Koningin maar dat terzijde. Hij mag op zijn eigen verjaardag op komen draven op het feestje van zijn neef, die zelf op deze dag niet jarig is, evenals zijn moeder - de schoonzus van de jarige zwager - dat op Koninginnedag ook nooit was tijdens haar regeerperiode". Terwijl ik verwoede pogingen doe om het m'n collega allemaal haarfijn uit te leggen kom ik zelf weer eens tot de conclusie dat het allemaal ook niet te snappen is. Niet voor een Nederlander, laat staan voor een Duitser, zonder koningshuis.
Maar dat mag de pret niet drukken. Het blijft het leukste Nederlandse feest van het jaar. De vorst die voor zover mogelijk met de hele familie twee plaatsen in het land aandoet om al Hollandse volksspelletjes meespelend naar allerlei sport- en muziekuitvoeringen te kijken en te luisteren. Mensen die zich massaal uitdossen in oranje, biertjes of oranjebitter drinkend uit plastic bekers. En al die Nederlanders die hun zolders en schuurtjes leegruimen om de oude troep die ze nog hebben staan midden op straat te verkopen voor een appel en een ei. De collega kijkt me weer niet begrijpend aan. "Zouden jullie niet eens wat minder blowen daar in Amsterdam" vraagt de Duitser, die denkt dat alle Nederlanders permanent stoned zijn. Ijverig maak ik een begin om ons gedoogbeleid aan hem uit te leggen maar terwijl ik zijn glazige blik zie, besef ik dat ik ook op dit onderwerp stukloop.
Tja, ik denk dat je Nederlander moet zijn om de Koninginnedag- of Koningsdaggekte ook maar enigszins te begrijpen. Het zit in onze genen, we zijn er mee opgegroeid. Ik, als kleindochter van een uitermate koningsgezinde oma die me op mijn vierde al zat voor te lezen uit de Vorsten zeker. Hoe dan ook: vandaag is het zover en ik ben er voor het eerst niet bij. Na vorig jaar een fantastisch Kroningsfeest mee te hebben gemaakt in Amsterdam, dacht ik dat ik wel een jaar zonder zou kunnen. Verkeerde beslissing, blijkt vandaag. Ik zit tandenknarsend oranje sinaasappelpartjes over mijn havermout te verdelen, klaar om naar mijn werk te gaan. Beam me up Scotty. Leve de Koning! Oranje blanje blue...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten