Food of fout?

Vandaag werd ik uitgescholden. Niet voor hoer, homo, jood of Marokkaan. Dat vond ik wel weer een beetje jammer. Dit zijn namelijk de vier populairste scheldwoorden onder kinderen op scholen. Voor het meest gebezigde scheldwoord, Marokkaan, vond de jeugd haar inspiratie bij een van onze politici, zo bleek. 

Ja, dat kan allemaal in 2014. Ik vond het vroeger op school al heel wat als ik iemand uitmaakte voor poepchinees. Geen idee hoe dat aankwam bij de ontvanger. Ongetwijfeld niet goed. Zelf werd ik nooit uitgescholden. Als kind dan. Vanochtend had ik de primeur. Ik las een blog van iemand en daarin werd ik uitgemaakt voor quinoakut. Die bloggers van tegenwoordig. Dat doet maar! De betreffende blog was geplaatst onder de vlag van de VPRO dus ik was geneigd hem enigszins serieus te nemen. De beschimping trof me als een dolkstoot en ik verslikte me bijna in mijn komkommerwater. In het stuk hield de schrijver, Tim den Besten, een tirade tegen gezondheidfreaks. Quinoakutten zijn volgens hem 'mensen die bij voorkeur in het openbaar luidruchtig over superfoods praten. Het zijn dezelfde mensen die foto's van hun komkommerwater online delen met de wereld, het liefst voorzien van de hashtag #healthy'. Ik besefte dat ik zojuist een foto van mijn geitenyoghurtmoment had gedeeld op Facebook, als knipoog naar Paulien Cornelisse maar toch. Vanavond eten we quinoa met gegrilde mediterrane groenten en fetakaas. Alles biologisch ook nog. Laat het Tim maar niet horen!

Maar even in alle ernst. Tim is voor vrijheid van etensuiting en dat ben ik ook. Ik veroordeel niemand om wat hij of zij eet, maar ik frons wel regelmatig als ik om me heen kijk. Zelf kies ik graag voor de gezonde weg maar ik word ook heel gelukkig van stroopwafels en gevulde koeken. Het is dat er in München geen snackbars zijn maar toen we nog in Nederland woonden, aten we in het weekend regelmatig patat. Toen ze laatst in Amsterdam op een terras waar we een wijntje zaten te drinken stokvisbitterballen bleken te hebben, voelde ik me de koning te rijk. Bitterballen voor visetende vegetariërs: wat een vondst. Maar goed, ik heb daar geen uiteraard geen foto van gepost. Het zou mijn Facebook-vrienden maar jaloers maken. Nee, ik ben niet roomser dan de paus maar ik merk wel aan mijn lichaam dat ik me het beste voel bij een enigszins verantwoorde voedingsstijl. Als ik een paar dagen wat ongezonder eet, dan heb ik daar gewoon last van en dat hoeft niet. Ik maak gezonde keuzes door te luisteren naar mijn lichaam. 

Vorig jaar zag ik een keer een fotoreportage waarbij de fotograaf in 30 verschillende landen gezinnen had gefotografeerd, staand in of voor hun huis temidden van het eten dat ze in een week tijd consumeerden. 'What the world eats in a week'. Dat was een ontzettend fascinerende reportage. De kleurrijke overvloed van een Amerikaans gezin zag je weerspiegeld in de mensen zelf. Ergens verstopt tussen stapels kant en klaarproducten en XL-flessen frisdrank zag ik een stronkje broccoli. Ik betwijfelde of de mensen wisten hoe je dat klaar moet maken. Het stond in schril contrast met de karige voedselvoorraad van bepaalde gezinnen in armere landen en toch beschouw ik die mensen op een zekere wijze als rijker. De allerarmsten niet meegerekend uiteraard. Niemand zou moeten sterven door een tekort aan eten. Er zou echter ook niemand moeten sterven door verkeerd omgaan met eten. De voedingsindustrie in de westerse wereld is eigenlijk een soort maffia. Ze manipuleren erop los. Gelukkig kunnen wij zelf nog nadenken, hoewel veel mensen behoorlijk gehersenspoeld worden. 

Ik zie liever de mooie kleuren van verse groenten en fruit dan van al die opdringerige verpakkingen die je meer en meer in de supermarkten ziet. Dat vind ik een bijkomend voordeel van veel producten in biowinkels. De verpakkingen zijn vaak zo ingetogen en mooi. Ze vragen niet de aandacht van de consument door hun schreeuwende kleuren maar ze vallen op door hun creatieve ingetogen verpakkingen. Als je biologische thee koopt zijn de verpakkingen vaak kunstwerkjes op zich en er zit vaak een label met een mooie spirituele tekst aan je theezakje. Ik hou daar van. Je ziet dat er aandacht is besteed. 

Dat doe ik ook graag met het eten. Ik eet liever wat minder en iets goeds dan dat ik me volprop met allerlei rotzooi. Mijn lichaam is een tempel. De rijkdom in westerse landen leidt tot een bepaalde mate van armoe, dat is mijn stellige overtuiging. Wij verkeren echter in dusdanige rijkdom dat we kunnen kiezen. Daarom kies ik graag voor mezelf, door te kiezen voor goede voeding. En dat hoeft heus niet louter biologisch te zijn maar wel graag zoveel mogelijk zonder kunstmatige toevoegingen. Voorzichtig met suikers en koolhydraten. En ik stop met eten zodra ik merk dat ik genoeg heb. Voor mij geen after dinner dip. Liever een quinoakut dan een vuinisvat!