Domweg gelukkig in het NU

Een van de levenslessen die ik van huis uit heb meegekregen, in de vorm van quasi wijze uitspraken van m'n moeder, is dat alles veel is voor wie niets verwacht. Gejat van de dichter J C Bloem natuurlijk maar dat ontdekte ik pas later. Ik vond die uitspraak vroeger altijd een beetje een dooddoener. Iemand vol energie en levenslust verwacht toch juist veel van het leven en de mensen om zich heen? Inmiddels zijn we een aantal jaren verder en ik merk dat ik toch wel wat anders in het leven ben gaan staan. 

Tijdens een moment van reflectie, vorig jaar was dat, zag ik ineens in dat mijn frustraties meestal te maken hadden met mijn verwachtingen. Verwachtingen die te hooggespannen waren, ervaringen die altijd overtroffen moesten worden. Alles moest altijd groter, gekker, leuker. Ik heb daar dagen, zelfs weken, misschien wel maanden mee verpest. Zoekend naar het geluk, terwijl dat er al was. En hoe vaak overkwam het me niet dat ik teleurgesteld raakte in mensen omdat ze niet datgene brachten dat ik van hen verwachtte. Idioot eigenlijk, denk ik als ik daar nu op terug kijk. Een ander kan jouw gedachten toch niet raden en hoeft ook helemaal niet te voldoen aan jouw verwachtingen. Als ze voldoen aan datgeen waar je op hoopt, is dat natuurlijk mooi. Nog mooier is het als je niets verwacht en je wordt verrast.

Mindfulness heeft me erg geholpen om tot dat inzicht te komen. Ik leef meer in het nu en dat bespaart bergen negatieve energie. Mijn leven hoeft niet een stijgende lijn te zijn, mijn ontwikkeling het liefst wel. In het nu levend kijk ik voornamelijk terug in de vorm van mooie herinneringen. Vooruit kijken doe ik met mate, en vooral als het om mijn wensen gaat of als er gepland moet worden. In het leven staan je doelen vaak centraal en alles is erop gericht om die doelen te bereiken. Daar is op zich niets mis mee maar wat we zo vaak vergeten, is het genieten. Gewoon, even stoppen en stil te staan, je zintuigen laten werken. Gewoon... Dat woord doet het makkelijk lijken maar niets is moeilijker. Toch is het goed soms even geen doel te hebben en alles te laten gebeuren. Je plant je leven zo gauw stuk. Even niet hollen maar stilstaan. 
Vaak komen dan de mooiste dingen op je pad. Het leven toont zijn wonderen in hun hoge staat. Klein of groot en dat vind ik nou juist het mooie, dat de kleinste dingen van zo grote waarde kunnen zijn. Een ontmoeting, een blik, een gebaar, een geur, een aardbei die veel zoeter is dan je vooraf dacht, een brief of wat dan ook. Soms zie je het pad dat je wilt gaan ineens heel duidelijk voor je. Soms ook krijg je een kans iets belangrijks voor iemand te betekenen in persoonlijke zin. Of juist in professionele zin. Als je ervoor open staat, weet het geluk je altijd te vinden. 

Verwonderen is veel beter dan verwachten. Het hoeft niet altijd groter, gekker, leuker. Als je dat beseft, wordt het in ieder geval beter. Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Ik blijf die zin uit het gedicht van Bloem wat oubollig vinden, maar de strekking is goed, waarbij ik nog zou willen toevoegen, dat je natuurlijk oogst wat je zaait. Hou dat in gedachten.