Sinterklaas, wie kent hem niet (meer) ?

Sinterklaas is weer in het land. Uiteraard vervulde het mij met de trots van een aap of een pauw, of welk willekeurig trots dier dan ook, dat hij dit jaar in Groningen aan kwam. Als je ooit in Groningen hebt gewoond, laat die stad je nooit meer los. Eens een Groninger, altijd een Groninger en zo is het. Dat geldt ook als je in Friesland woont, of München. 

Iedere keer als ik hier in Duitsland probeer uit te leggen hoe we in Nederland Sinterklaas vieren, besef ik hoe zo'n bijzonder volksfeest het is. Het is een traditie waar ik bijzonder veel waarde aan hecht. Je merkt door de Zwarte Pieten-discussie die de afgelopen weken speelde ook hoe belangrijk Sinterklaas en dus ook Zwarte Piet voor velen van ons zijn. Het is zo'n oer-Hollandse traditie en zonder al te zwart wit te willen doen over de Pietenkwestie, ik hou van het Sinterklaasfeest. De eenvoud en sfeer van het feest bevallen me. Een traditie die generatie na generatie voortleeft. De aankomst per stoomboot, het schoen zetten, met een tekening, een wortel voor het paard, pakjesavond, gedichten en surprises. En tijd. Voor elkaar, met elkaar. Een heerlijk avondje, door elkaar. De voorpret bij het maken van de gedichten, de surprises. Even verplaats je je weer eens helemaal in de ander.

In een wereld waarin we steeds individualistischer worden en alles steeds meer maakbaar lijkt te zijn, breken we juist van alles af. In het bijzonder onze culturele waarden. We volgen Amerika klakkeloos en raken steeds verder verwijderd van wat werkelijk waarde voor ons heeft. We zien het vaak niet eens meer, hebben ons teveel laten beïnvloeden door de commercie. Er wordt massaal overgegaan op cadeautjes met Kerst, als het al bij cadeautjes blijft. Voor mij dus niet. 

Terwijl ik m'n verlanglijstje zit te schrijven, weet ik het weer. Lieve Sint, ik wens een letter, een boek en nog hele vele heerlijke avondjes.....