Met lach en rimpel

Laatst was ik bij de schoonheidsspecialiste. Ze leerde een stagiaire hoe je een bepaald gezichtsmasker moest aanbrengen, en ik hoorde haar tegen het meisje zeggen: "deze mevrouw heeft daar forse rimpels, maar dat zijn goede rimpels, want ze lacht veel". Ik schoot zo in de lach, dat het gezichtsmasker spontaan brak. Maar ik moet zeggen, dat ze gelijk had, in beide opzichten. Die rimpels heb ik. Ze lopen van m'n neusvleugels naar m'n mondhoeken. En ja, ik lach inderdaad veel. Denk dat het vooral in mijn genen zit. En zo raken we zomaar aan de nature-nurture discussie. 

Bij mensen die me niet goed kennen bestaat wel eens het beeld dat ik voor het geluk geboren ben. Niets is natuurlijk minder waar. Ik ben wel geboren met de intentie, in ieder geval bij m'n ouders, dat ik heel gelukkig zou worden. Dat is iets anders. Het leven had in m'n jeugd echter een aantal andere dingen voor me in petto. Genoeg om een leven lang te treuren. Ik besloot echter om datgene waar ik in mijn leven wel zelf invloed had, zo leuk mogelijk te maken. Geluk is dus zeker ook een keus. 

Als kind was ik ook altijd al het zonnetje, in huis en op school. Mijn lievelingslied op de lagere school was altijd 'blij blij, m'n hartje is zo blij'... Vol overtuiging zong ik dat lied vrolijk klappend, uit volle borst. Inmiddels is Jezus is niet meer per se m'n beste vriend maar het lied staat wel redelijk symbool voor mijn jeugd. 

Zowel de genen als opvoeding dus. Het is niet zo zwart-wit als vaak gedacht wordt. Daarbij hou ik van kleur, ik hou van zon, van optimisme en positiviteit. Mijn ervaring is dat je vaak oogst wat je zaait. Als je vrolijk bent, breng je dat op de mensen in je omgeving over. Dat is ook m'n doel. Er wordt zoveel gemopperd en negatief gedaan in de wereld. Ik ben er echter van overtuigd, dat je met een goed humeur en positieve levensinstelling meer bereikt. Laatst had ik een quote op m'n Facebook geplaatst met de tekst: 'be so happy, that when others look at you, they become happy too'. Iemand zei tegen me dat ze het zo mooi vond, om er vervolgens aan toe te voegen, dat het mij kennende waarschijnlijk mijn levensmotto was. Daarop antwoordde ik met een brede glimlach: "dat klopt "!