Dansend door het digitijdperk

Als moderne veertiger probeer ik een beetje met m'n tijd mee te gaan. Ik zit op Facebook, Instagram, ik twitter, doe aan telebankieren, koop wel eens iets in een webshop en sinds kort hou ik zelfs een weblog bij. Er zijn echter bepaalde grenzen. Zo weiger ik om een e-reader aan te schaffen of een boek te lezen op m'n iPad. De boeken die ik lees zijn gewoon van papier. Ik wil het boek kunnen ruiken, ik wil kunnen voelen hoe dik het is. Ik wil kunnen zien hoe ver ik nog moet en in een zwak moment zelfs stiekem de laatste bladzijde al kunnen lezen. Als het een beetje een pageturner is, wil ik die bladzijden ook daadwerkelijk om kunnen slaan, heerlijk tussen duim en wijsvinger, af en toe een ezelsoor op een belangrijke bladzijde of een aantekening makend met een oud potlood. Koffie- of theekringen op z'n tijd vind ik ook niet erg, het geeft het boek karakter. 

Sommige dingen zijn echter onontkoombaar en dan word je wel eens voor een dilemma gesteld. Wij wonen sinds een jaar of twee in München en hadden de keus om ofwel een Duitse krant te gaan lezen of vast te houden aan onze vertrouwde Nederlandse krant, zij het in aangepaste vorm. Kozen we voor het eerste, dan kleefde daar als hoofdzakelijk voordeel aan dat de krant gewoon iedere dag op de denkbeeldige mat zou vallen. Wil je een krant van een beetje niveau blijven lezen, dan is dat in een andere taal meteen een forse uitdaging, omdat het taalgebruik ook op een hoger niveau ligt, terwijl jouw eigen niveau in die taal die richting nog aan het gaan is. Bovendien mis je alle interessante zaken van eigen bodem, zoals boek- en filmrecensies, opiniestukken over binnenlandse aangelegenheden et cetera. 

Er bleek een oplossing voor ons probleem en dat was het buitenland-abonnement, waarbij we de iPadversie van onze vertrouwde krant zouden krijgen en dan op zaterdag per post een papieren krant met een samenvatting van het 'nieuws' van de voorgaande week. Omdat we ook wel inzagen dat dit het beste alternatief was in onze situatie, gingen we overstag. Uiteraard is het wennen, maar het voelt vertrouwd en goed om een beetje op de hoogte blijven van wat er 'thuis' in Nederland allemaal gebeurt en dat gewoon in je moerstaal en door journalisten die je een beetje 'kent'. 

Terwijl ik de kattenbak sta schoon te maken, kijk ik tevreden terug op hoe flexibel we zijn en hoe makkelijk we eigenlijk meegaan in alle nieuwe ontwikkelingen. Dat is voor de oudere generatie een stuk moeilijker. Voor ons is het immers al gecompliceerd genoeg, maar hoe leg je je 76-jarige moeder nou uit dat je de temperatuur in huis kunt regelen via je tablet ? Een tablet slik je toch gewoon met voldoende water ? Peinzend vraag ik me af in wat voor knotsgekke maatschappij we leven. Waar gaat het allemaal naar toe ? De voorspellingen in het boek 1984 zijn actueler dan ooit en dat maakt behoorlijk angstig. In het kader van mindfulness en leven in het nu besluit ik een kop koffie te nemen en nog even door de krant van vandaag te 'swipen'. M'n iPad blijkt echter onvindbaar. Tja, daar sta je dan. Na lang zoeken en grote consternatie vind ik hem.... onderin de kattenbak...