Over een dapper varken en een goed voornemen

Afgelopen week las ik een bericht over een varken dat uit de vrachtwagen was gesprongen die hem naar het slachthuis zou brengen. De foto die bij het bericht was geplaatst, staat nog steeds op m'n netvlies. Ik hield meteen van dat varken. Dapper, zo'n dier dat toch minstens 100 kilo weegt en in een alles of niets poging uit zo'n vrachtwagen weet te klauteren en de snelweg op rent, de vrijheid tegemoet. Het Engels heeft daar een mooie uitdrukking voor, 'to save one's bacon'. Dat betekent iets als 'je hachje redden'. Dit varken redde zijn eigen hachje, in letterlijke zin. Het schijnt dat varkens erg intelligente dieren zijn. Gelukkig maar. Mensen, althans, een groot gedeelte van de mensen, zijn vaak niet zo intelligent. Die denken alleen maar aan hun eigen dikke buik die dikker moet of aan financieel gewin over de vetgemeste ruggen van onschuldige dieren. Ze vergeten dat dieren ook gevoel hebben en recht op een fatsoenlijke behandeling. 

Laatst reed ik op de Autobahn. Het was een warme dag. Terwijl ik een vrachtwagen inhaalde, las ik op de achterkant van de wagen 'Lebende Tiere'. Schamper vroeg ik me af hoeveel dieren in die wagen daadwerkelijk nog in leven waren. Het is walgelijk om te zien hoe er met dieren wordt omgegaan en dan is er nog maar zo weinig dat we er werkelijk van meekrijgen. De berichten in het nieuws zijn slechts een topje van de ijsberg. See no evil, hear no evil, en ondertussen gooien we weer een pak kiloknallers in onze kar bij de Albert Heijn. 

Ik vind mezelf in dit opzicht ook ontzettend hypocriet. Al jaren maak ik me zorgen over de ernstige misstanden in de bio-industrie. Ik kan daar werkelijk van wakker liggen. Omdat ik vond dat ik iets moest doen, heb ik twee jaar geleden besloten geen vlees meer te kopen bij supermarkten. Ik kocht alleen nog maar bij een scharrel- of bioslager. Dat is een stuk duurder maar een zuiver geweten is ook wat waard. We werden flexitariër, gingen steeds minder vaak vlees eten thuis. Varkensvlees at ik sowieso al sporadisch. Ik vind varkens gewoon te leuk en hun vlees niet zo lekker en bovendien niet zo gezond. Drie goede redenen dus om weinig varkensvlees te eten. Inmiddels eten we slechts eens per week vlees. Veel vaker kiezen we voor vis of iets vegetarisch. Inmiddels kun je mij bijna vleesverlater noemen maar ik ben gewoon te slap om de laatste stap te zetten. Bang om geen biefstukje meer te kunnen eten. De onovertroffen bolognesesaus die ik maak smaakt echt beter met gehakt en wat spek, vooruit varkensvlees, erdoor. De rauwe ham met meloen. En die bitterbal. Het toppunt van Nederlandse gezelligheid. Ik dacht er nooit helemaal zonder te kunnen maar inmiddels ben ik daarvan afgekickt. Het scheelt dat ik niet meer in Nederland woon en de laatste kroket die ik daar gehad heb viel zo verkeerd, dat ik denk ik voorgoed genezen ben. 

Maar die laatste stap. Misschien ben ik er te rigide in. Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, hebben we thuis al enorme stappen gemaakt, ik zeker. Maar daar zijn de dieren in kwestie niet zoveel mee opgeschoten ben ik bang. Het blijft een dilemma voor me, iets dat aan me knaagt. Misschien moet ik niet zoveel nadenken en gewoon de knop omzetten. Niet denken aan wat je gaat missen maar aan het gevoel dat het je geeft, onder het mom verbeter de wereld begin bij jezelf. En dan maar hopen dat meer mensen er zo over denken en genoeg daadkracht bezitten om die stap te maken. Al moet ieder dat natuurlijk voor zichzelf beslissen. Laten we in ieder geval ons verstand een beetje gebruiken. Als ik mezelf voortaan recht in de spiegel wil aankijken, moet ik die laatste stap echt maken. Dat ga ik proberen. In principe, uit principe. Vandaag wordt de eerste dag van de rest van m'n leven. Mijn leven als vegetariër. 

En wat dat ontsnapte varken betreft. Ik hoop dat heel veel varkens zijn voorbeeld zullen volgen. 'Als er een varken uit de wagen gesprongen is, volgen er meer'. De revolutie van de varkens! Wat ik je brom!